یادمه 2-3ماه پیش یه پست گذاشته بودم و درجواب کامنت آقای ف.شین گفتم که میخوام برای اورثینک کردن یه پست بنویسم. اتفاقا اون پست که کلیات و چکیده ای بود از مطالبی که درباره ش خونده بودم رو تا یه جایی هم نوشتم اما بعدش افتادیم تو دوران جمع بندی و دیگه وقت نشد.
اورثینک کردن مثل گورکندن میمونه. شما بارها و بارها موضوعات مختلف رو از زیر خاک میکشید بیرون و بررسیش میکنید بدون اینکه متوجه باشید. اینکار شمارو خسته و فرسوده میکنه.
اول از همه و مهم ترین قسمت اینه که تشخیص بدید اصلا آیا اورثینکر هستید یا نه. اگه هستید خب پس درنتیجه یه جاهایی تمرکزتون کم میشه و این شمارو عصبی میکنه. پس پامیشید میرید چهارتا دونه مقاله از very well mind یا psychology today یا thought catalog یا medium می خونید و آگاه میشید نسبت بهش.
من خودم یه دفترچه برداشتم که دقیقا متوجه شم، چه زمان هایی، چه روزهایی، تو چه مودهایی بیشتر اورثینک میکنم. مثلا غروب ها ساعت 4-5، روزهای وسط هفته مثل دوشنبه ها و وقت هایی که pms هستم اوج اورثینک منه. هربار که درحال نبش قبر کردن موضوعات هستم و بعد به خودم میام، میرم یه تیک میزنم، و مینویسم که دقیقا داشتم درمورد چی فکر میکردم. و به مرور زمان، مثلا 2-3 هفته، میزان اورثینک کردن بسیااار کم میشه و اون مسئله تقریبا محو میشه.
مثلا من متوجه شدم که وقتی یه درس آسون میخونم مثل دینی یا تست های فیزیک که بیشتر بازی با اعدادن رو حل میکنم تمرکزم افت میکنه.
راه حلم استفاده از تکنیک پومودورو بود ، و به طور کلی درنظر گرفتن بازه های کوتاه و مم شدن به اینکه تو اون بازه فقط و فقط معطوف به همون کار باشم. و یا اینکه مثلا تعداد تست بیشتری رو تو تایم کمتر بزنم و اینطوری دیگه مغزم توانایی پردازش چیز دیگه ای رو نداشت. و یا اینکه موزیک بذارید و به نظرم درگیرشدن با نت های موسیقی به مراتب بهتر از افکاره.
نکته بعدی اینه که با خودتون طی کنید یه سری چیزارو، وقتی راجع به مسئله ای تصمیم می گیرید، دیگه رهاش کنید و ازش عبورکنید. من باخودم میگفتم مائده تو فلان تصمیم رو گرفتی و دیگه تمومه. عواقبش رو بپذیر و مسئولیتش رو برعهده بگیر. با خودم میگفتم: فلان حرف رو زدم؟ اکی، من نسبت بهش آگاهم و مسئولیتش بامنه. فلان کار رو کردم؟ بله، و عواقبش رو میپذیرم.
و بگذرید.
overthinking اینطوری نیست که امروز بفهمیدش و تصمیم بگیرید که از فردا دیگه اورثینکر نباشید! و البته ارادی هم نیست! باید پروسه ش رو طی کنید و خودتون رو تحت کنترل بگیرید، چون که 98درصد چیزی که اتفاق میفته درون شماست و هیچوقت، هیچکس متوجهش نخواهد شد.
واینکه اورثینک نکردن یک نوع تماما "درحال" زندگی کردنه که خب مشخصا آسون نیست وگرنه اون همه فیلسوف قرن ها درگیر همین مفهوم نبودن که: عزیزان! گوربابای آنچه گذشت و خواهد شد! با الانت حال کن :)
درباره این سایت